In de rubriek Boek van de maand staat een recent verschenen boek of verhalenbundel centraal die je als liefhebber simpelweg niet mag missen. In deze tweede editie: Lijkenkrabber door Tom Thys.

Einzelgängers en rafelranden

Als hoofdpersoon Marx in het derde verhaal van de bundel Lijkenkrabber op zijn balkon ijsbeert, hoort hij om zich heen ‘de symfonieën van zoemende vliegen’. Niet dat hij last heeft van een vliegenplaag, nee: ‘Sommige eieren waren al uitgekomen. In zijn wonden kronkelden de larven, wachtend op hun metamorfose tot vlieg.’ Tijdens het lezen moest ik onwillekeurig grijnzen. Dit is waarom ik van horror houd. De beste horror heeft iets afstotelijks, je wilt eigenlijk stoppen met lezen (of kijken), maar tegelijkertijd kun je je blik niet afwenden.

De tien verhalen in de derde bundel van Tom Thys draaien rond de favoriete thema’s van de 35-jarige Antwerpenaar: dood, verval en fysieke en mentale aftakeling. Zijn verhalen worden bevolkt door einzelgängers en excentrieke figuren die zich ophouden aan de rafelranden van Antwerpen.

De scheidslijn tussen werkelijkheid, koortsdroom en drugsroes is in Thys’ verhalen flinterdun. Het titelverhaal is illustratief: twee dakloze graffiti-artiesten komen een seriemoordenaar op het spoor in een verlaten wolkenkrabber terwijl ze high van de drugs door het gebouw zwerven. In het verhaal Tussen Stof en Schimmel spreekt studente Noor af met de eigenaardige Holden, die haar meeneemt naar een verlaten vleugel van een psychiatrisch ziekenhuis, waar in de jaren negentig een geheim experiment werd uitgevoerd. Dat het niet zo verstandig is om met een wildvreemde jongen in het donker te gaan ronddwalen, behoeft geen betoog. Thys weet zich echter enigszins in te houden. Dat doet hij niet in het verhaal Stad van Diamanten en rotte Tanden, waarin een projectontwikkelaar ongenadig hard en op een bloederige manier wordt aangepakt door de daklozen en verschoppelingen die hij uit hun huizen heeft gejaagd.

Soms doen de verhalen van Thys denken aan die van de Engelse schrijver Clive Barker (en dan vooral diens Books of Blood – in het Nederlands verschenen als De Boeken van Bloed), dan weer aan een episode van Tales of the Crypt of een horrorserie als The ABCs of Death. Het sterkst is Thys in de verhalen Navelstrop (over een student die geen afscheid kan nemen van zijn aan kanker stervende moeder en haar in de kelder laat creperen en intussen bezoek krijgt van Kurt Cobain – je moet het lezen om het te geloven) en Vaaltgieren (waarin twee tieners een seriemoordenaar ontmaskeren). Het eerste verhaal is beklemmend en surrealistisch, terwijl het tweede verhaal misschien wat voorspelbaar is, maar wel door Thys overtuigend wordt verteld en op een originele manier in de jaren 90 is gesitueerd.

Jammer is wel dat de personages in het merendeel van de verhalen iets te oppervlakkig en inwisselbaar zijn, waardoor de impact van de verschrikkingen waaraan zij worden blootgesteld minder hard aankomt. Wat karakterontwikkeling zou fijn zijn geweest. Dat geldt ook voor de verhalen zelf, die zich veelal afspelen op plekken die voor de meeste horrorfans een feest der herkenning zijn: een verlaten ziekenhuis, de kelder van een flatgebouw, ondergrondse metrogangen… Thys heeft zich rijkelijk laten inspireren door de horrorfilms en –series die de afgelopen jaren zijn verschenen (Session 9, American Horror Story, The Midnight Meat Train, Braindead, House of the 100 Corpses, The People Under the Stairs etc.) en de geoefende horrorliefhebber ziet de ontknoping soms al door de pagina’s heen schemeren. Is dat erg? Welnee, het wérkt en dat is voldoende.

Thys ontpopt zich in Lijkenkrabber tot een vaardige gids, die je met vaste hand door de lillende ingewanden en krochten van Antwerpen leidt. Ik kan het bovendien waarderen dat Thys zich niet inhoudt en kwistig rondvliegende ingewanden, etterende wonden en rottende ledematen over de pagina’s strooit. Juist de terloopse manier waarop een personage opeens ontdekt dat zijn arm is gaan rotten om er vervolgens met een cocktailprikkertje de maden uit te pulken, zorgt ervoor dat je met een mengeling van afschuw en fascinatie door blijft lezen.

Lijkenkrabber is eind september verschenen bij uitgeverij Zilverspoor. Eerder publiceerde Tom Thys de verhalenbundels Volmaakt Monster (2014) en Diabolik (2016). Onlangs is ook het eerste deel van de stripreeks De huivering verschenen, waarvoor Thys het scenario schreef. Het titelverhaal van Lijkenkrabber is hier te lezen. Het verhgaal Vaaltgieren vind je integraal op de site van EdgeZero. Voor meer informatie zie Toms site of het interview dat eerder verscheen op Vreemde Werelden.

——————————
In de eerste editie van Boek van de maand stond Orkaanhoeders en Dijkenfluisteraars van Tais Teng en Jaap Boekestein centraal.