Echo

In deze rubriek staat iedere maand een recent verschenen boek of verhalenbundel centraal die je als liefhebber simpelweg niet mag missen. In deze achtste editie aandacht voor ‘Echo’ van Thomas Olde Heuvelt.

De moeilijke tweede

Vijf jaar hebben we moeten wachten op een nieuwe roman van Thomas Olde Heuvelt. De verwachtingen waren hooggespannen. Voorganger ‘Hex’ (2013), inmiddels in 26 landen verschenen, werd door niemand minder dan Stephen King (‘totally, brilliantly original’) en George R. Martin de hemel in geprezen en maakte van Thomas Olde Heuvelt in één klap een bekende naam. Je zou van minder een writer’s block krijgen.

Want dat is wat Olde Heuvelt overkwam toen hij begon aan wat zijn zesde roman zou moeten worden. ‘Het overtreffen van het succes van ‘Hex’ voelde als een onmogelijke opgave’, zo schrijft hij in het dankwoord van ‘Echo’. “De enige manier om je eigen succes te overtreffen, is natuurlijk om het beste boek te schrijven dat je in je hebt […]”

‘Het overtreffen van het succes van ‘Hex’ voelde als een onmogelijke opgave.’

Het schrijven van een soort ‘Hex 2’ zou de makkelijkste weg zijn geweest, maar ‘Echo’ lijkt in niets op diens illustere voorganger. De lijvige roman draait om de Nederlander Nick Grevers en zijn Amerikaanse vriend Sam Avery. Ze zijn hip, jong, aantrekkelijk, wonen in Amsterdam en alles lijkt hen voor de wind te gaan. In zijn vrije tijd is Grevers een enthousiast bergbeklimmer en tijdens een klimvakantie in de Zwitserse Alpen wordt zijn nieuwsgierigheid gewekt door een afgelegen berg met de onheilspellende naam Le Maudit.

Samen met zijn klimmaatje Augustin beklimt hij Le Maudit. Het is er ongewoon stil en als ze de vallei betreden, bekruipt ze het onheilspellende gevoel dat ze niet alleen zijn. Niet veel later is Augustin dood en ontwaakt Nick uit een coma. Zijn gezicht is van oor tot oor open gehaald en er staat hem een moeizame revalidatie te wachten. Al snel beseft Nick dat het niet alleen het trauma van het ongeluk is dat hem achtervolgt. Er is iets kwaadaardigs in hem gevaren, een eeuwenoude kracht neemt langzaam bezit van hem en zaait dood en verderf…

Hoewel de proloog angstaanjagend is, duurt het even voordat de roman op stoom komt. Thomas Olde Heuvelt is zelf ook een bergbeklimmer en dat blijkt vooral uit het eerste gedeelte van ‘Echo’, waarin de tocht van Nick en Augustin uitgebreid uit de doeken wordt gedaan. Misschien iets te uitgebreid, want als je – zoals ondergetekende – niets hebt met bergbeklimmen, is het bij vlagen wel heel specialistisch en langdradig.  

Sam – die van luxe houdt en niets heeft met de klimhobby van Nick – wordt gebruikt als tegengewicht en ontpopt zich eigenlijk tot het interessantste personage met de meeste lagen: hij kampt met een onverwerkt jeugdtrauma en probeert zijn relatie te redden. Kan hij nog wel van zijn vriend houden als diens mooie fotomodellengezicht is veranderd in een bloederig gapend gat, verborgen achter verband? Het karakter van Nick blijft – opmerkelijk genoeg – aan de oppervlakte. We zijn getuige van zijn ondergang, maar krijgen weinig mee over zijn verleden of drijfveren. Als de beide mannen uiteindelijk de confrontatie aangaan met Le Maudit en afreizen naar Zwitserland, heeft Olde Heuvelt je eindelijk en ongenadig in zijn greep en vallen alle puzzelstukjes op zijn plek.

De hobbel van de ‘moeilijke tweede’ is met glans genomen.

Thomas Olde Heuvelt

Bijzonder aan ‘Echo’ is de vorm waarin het geschreven is: (digitale) aantekeningen, manuscripten, dagboekfragmenten, mailverkeer en pakketjes met brieven, doorspekt met uitgebreide citaten uit klassieke horror- en griezelromans.

Omdat Nick aanvankelijk niet goed uit zijn woorden kan komen (praten gaat immers lastig als een ijsbijl je onderkaak heeft verbrijzeld), zet hij zijn ervaringen op papier – in een poëtische literaire stijl. En als Sam tijdens zijn onderzoek naar de toedracht van Nicks ongeluk in contact komt met een neurochirurg die meer schijnt te weten, krijgen we haar verhaal te horen via een nagelaten brief, inclusief dialogen. Het doet een beetje ouderwets aan, hoezeer met Sam ook strooit met hippe termen. Olde Heuvelt haalt overigens zelf de angel uit deze kritiek door Sam te laten zeggen: ‘Deze aantekeningen staan vol met anglicismen en Amerikaanse slang. Get used to it. Beter dat je het nu hoort dan in de recensies, nietwaar?’

‘Echo’ wordt nadrukkelijk gepositioneerd als een thriller, maar je zou het net zo goed kunnen omschrijven als een bovennatuurlijke griezelroman, een klimboek met horrorinvloeden, literaire horror of een macaber liefdesverhaal met een snufje humor.

In ieder geval: de hobbel van de ‘moeilijke tweede’ is met glans genomen. Was ‘Hex’ griezelig en eng, ‘Echo’ is duister, beklemmend en volwassener. Hopelijk duurt het niet wéér vijf jaar voordat we weer iets nieuws van hem mogen lezen…

Thomas Olde Heuvelt – Echo
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Verschenen: mei 2019
Bindwijze: paperback, 616 pagina’s
Prijs: 21,99 euro

2 reacties Voeg uw reactie toe

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s