De Horizonvreter is een nieuw Nederlands magazine voor kunst en literatuur dat de rafelranden van het fantastische genre opzoekt. Hoofdredacteur Simon Gusman (29) en oprichter Martijn van Koolwijk (37) leggen uit wat hun ‘tijdschrift voor vreemde verzinsels’ zo bijzonder maakt. “De Horizonvreter is een kunstwerk op zich.”

Om te beginnen: waarom zijn jullie gestart met De Horizonvreter? Klopt het dat het idee er al een tijdje was maar dat het even duurde alvorens het magazine daadwerkelijk het licht zag?

Martijn van Koolwijk: “Samen met Frank van der Mee, Jibbe Willems en Petra Bouwens maakte ik ooit Strapuzy, een underground literair tijdschrift. Er waren ooit plannen voor het maken van een genrespecial, maar die is er nooit gekomen. Ruim twee jaar geleden mailde ik de toenmalige Strapuzy-redactie met de vraag om er alsnog voor te gaan. We staken nog één keer de koppen bij elkaar en besloten een toffe special te maken. We plaatsen een oproepje op Facebook en al snel kregen we mail van Tim Miechels en Simon Gusman die mee wilden werken.”

Kun je iets vertellen over de naam ‘Horizonvreter’?

Simon Gusman: “De naam ‘De Horizonvreter’ is de titel van een oud kunstwerk van mij, dat ik ooit ingestuurd heb voor Strapuzy. Het was een fictieve boekcover met de titel: ‘Open brief aan de horizonvreters’. Die titel is weer gebaseerd op het boek ‘Open brief aan de gevoelsafschaffers’ van de Vlaamse schrijver Ward Ruyslinck, een boek dat ik in tegenstelling tot veel van zijn andere werken, niet gelezen heb. Verder verwijst de naam naar de horizon die zo kenmerkend is voor fantasy en SF, denk aan de Legolas die naar de horizon tuurt in The Lord of the Rings, of aan ruimteschepen die naar de horizon vliegen. Het ‘vreten’ is een spelen met het verbreden van je horizon. Immers, wordt een aangevreten horizon groter of kleiner?”

Het magazine wordt omschreven als ‘Tijdschrift voor vreemde verzinsels’. Vanwaar deze omschrijving? Was het een bewuste keuze om niet iets als ‘Magazine voor SF- en horrorverhalen’ te gebruiken?

Simon: “De ondertitel is een knipoog naar het klassieke tijdschrift Weird Tales. De Horizonvreter is een plek waar verhalen, gedichten en kunstwerken samenkomen. Het is niet alleen een genretijdschrift, maar ook een brug naar een meer traditioneel literair/artistiek tijdschrift. Veel van de surrealistische afbeeldingen in het tijdschrift zul je bijvoorbeeld niet tegengekomen in de meeste fantasy-, SF- en horrormagazines. Het is juist die brug die ons vernieuwend en vervreemdend maakt.”

Zouden jullie iets over jezelf en de fascinatie voor het fantastische genre kunnen vertellen?

Martijn van Koolhoven: “Als kind verslond ik De Griezelbusboeken van Paul van Loon en droomde ik ervan om ooit een film te maken van zijn boek Vampier in de school. Dankzij de wekelijkse bezoekjes met mijn vader aan de lokale videotheek kwam ik vervolgens in contact met films gebaseerd op de boeken van Clive Barker en Stephen King. Eigenlijk deed ik het toen al in mijn broek bij Ghostbusters 2, maar al die horror had toch ook wel iets stoers. Vanzelfsprekend begon ik toen aan oeuvre van onder anderen King en Barker. Iets soortgelijks geldt voor fantasy en sciencefiction. Via Star Wars rolde ik richting de boeken van Philip K. Dick en de broers Stroegatsky. Het fascineert mij nog steeds hoe genrefictie meer over de tijd waarin wij leven kan zeggen dan non-fictie en huis-, tuin- en keukenliteratuur. Jordan Peele is op dit moment daardoor waarschijnlijk de interessantste filmmaker in Hollywood.”

Het fascineert mij nog steeds hoe genrefictie meer over de tijd waarin wij leven kan zeggen dan non-fictie en huis-, tuin- en keukenliteratuur. 

Simon Gusman: “Ik lees niet veel genrefictie. Ik heb wel altijd uit de voeten gekund met absurdistische, surrealistische en existentialistische literatuur en kunst. Daarnaast heb ik altijd een voorliefde gehad voor films, series en games rond sciencefiction, fantasy en horror en ben ik een Dungeons & Dragons-fanaat. De afgelopen jaren ben ik steeds meer de overeenkomsten gaan zien tussen de genres. Dat zit ‘m vooral in het vervreemdende aspect, iets dat ook de hoofdrol speelt in De Horizonvreter. Ik denk dan aan oude pulpcovers, het artwork van oude D&D-boeken en films zoals van bijvoorbeeld John Carpenter en Het Zevende Zegel van Ingmar Bergman.”

Voor Nederlandse auteurs in het ‘vreemde verzinsel’-genre zijn er tal van manieren om gepubliceerd te worden. Denk aan Ganymedes, De Futurist, Fantastische Vertellingen en noem het maar op. Wat voegt Horizonvreter toe en hoe onderscheidt het tijdschrift zich?

Martijn: “Ik hoop dat wij, net als bij onze lancering, een brug kunnen slaan tussen de literaire wereld en de wereld van de vreemde verzinsels. Ik merkte tijdens het zoeken naar verkooppunten dat sommige boekwinkels hun neus ophalen voor genreliteratuur. Als je met schrijvers onder elkaar bent en wat biertjes op hebt, blijkt iedereen wel een favoriet Stephen King-boek te hebben. Dat je die gesprekken enkel hebt wanneer je enigszins aangeschoten bent, lijkt erop te wijzen dat het lezen van King een taboe is. Alsof je je moet schamen voor genrefictie. Aan de andere kant zie je nu in de wereld van de filmjournalistiek dat die-hard genrefans niet willen dat gerenommeerde media aan de haal gaan met de diepere betekenis in horrorfilms. Ik hoop dat we met De Horizonvreter die twee werelden wat dichter bij elkaar kunnen brengen.”

Simon: “De Horizonvreter is een kunstwerk op zich, waarbij de opmaak en de combinatie van afbeeldingen en verhalen één geheel vormen. Het is dus niet alleen de inhoud, maar ook de vorm die ons onderscheidt.”

Het is niet alleen de inhoud, maar ook de vorm die ons onderscheidt.

Wat kunnen we in de toekomst verwachten?

Martijn: “De komende tijd zet ik me vooral in op het verspreiden van de naam van De Horizonvreter. De komst van een tweede nummer hangt af van de verkoop van de eerste editie. We moeten er simpelweg genoeg verkopen om er de drukkosten van de volgende mee te kunnen bekostigen. Zo hopen we bijvoorbeeld tijdens Halloween een filmavond en een lezing of iets dergelijks te organiseren onder de naam van De Horizonvreter. Ook zullen enkele redactieleden binnenkort exposeren en een hoekje voor hun werk in De Horizonvreter inrichten. We krijgen al regelmatig vragen van mensen die iets willen inzenden voor een tweede editie en we zijn als redactie erg trots op het eerste deel. Kortom, we hopen in 2020 De Horizonvreter #2 te kunnen presenteren!”

Het eerste nummer van De Horizonvreter bevat verhalen van onder anderen Tim Miechels, Johan Klein Haneveld, Simon Gusman en Jibbe Willems. Nieuwsgierig geworden? Bestel De Horizonvreter #1 voor 5 euro + 3,40 verzendkosten door een mailtje te sturen naar dehorizonvreter@gmail.com. Het tijdschrift is daarnaast ook te vinden bij Senor Hernandez te Nijmegen, Boekhandel Hijman Ongerijmd in Arnhem, Koffie Leute in Utrecht en Neat Stuff Stripspeciaalzaak in Den Bosch. De Horizonvreter is te vinden op Facebook.

Vreemde Werelden geeft een gratis exemplaar weg; wie het eerst komt, het eerst maalt. Stuur een mail met als onderwerp Horizonvreter en het nummer komt je kant op! Edit: helaas, het nummer is al vergeven. Dank voor alle reacties!