Na een aantal dagen in comateuze toestand te hebben doorgebracht door toedoen van een hardnekkig virus, kwam ik langzaam weer bij zinnen en scrolde ik door de nieuwsberichten van de afgelopen week. ‘Mysterieuze radiosignalen voor de tweede keer opgepikt uit de ruimte’ las ik tussen de berichten over Kaj Gorgels en Wendy van Dijk door. Ho, wacht, waarom is dit geen wereldnieuws?

De Canadian Hydrogen Intensity Mapping Experiment (CHIME) radiotelescoop had namelijk wederom diverse zogenoemde fast radio bursts (FBR’s) waargenomen. Dit zijn uitbarstingen van radiostralen die maar een paar milliseconden duren. De eerste FBR werd in 2007 gedetecteerd, maar toen ging het er slechts om eentje. Afgelopen augustus detecteerde de telescoop maar liefst 13 nieuwe FBR’s. Omdat het signaal zichzelf herhaalt, zijn astronomen erin geslaagd om de bron te achterhalen: een sterrenstelsel op drie miljard lichtjaar afstand.

Verder is een hele hoop technische data verzameld (wie wil kan het hier en hier nalezen), maar over een ding zijn de wetenschappers het eens: ze hebben voor de rest geen idee.

Harvard-wetenschapper Avi Loeb kwam met de leukste hypothese op de proppen. Volgens hem zou de enorme hoeveelheid energie die nodig is om deze radiogolven te veroorzaken duiden op de aandrijving van een interstellair ruimteschip.

“Maar dat lijkt me een beetje te speculatief”, aldus sterrenkundige en party pooper Ed van den Heuvel. “Hoewel het in theorie en natuurkundig gezien inderdaad mogelijk is.” (Bron.)

Maar goed, 3 miljard lichtjaar afstand betekent ook een signaal van meer dan 3 miljard geleden. En ter vergelijking: ons heelal is 13,82 miljard  oud. De door het heelal tuffende aliens zijn dus inmiddels al tot stof gegaan. Maar als een teken van (misschien) buitenaards leven het niet waard is om tot wereldnieuws gebombardeerd te worden, wat dan wel?

En ja, dat was een retorische vraag.