Thomas Olde Heuvelt weet precies hoe hij moet schrijven én hoe hij zijn lezers de stuipen op het lijf jaagt. Ook in zijn nieuwste boek, Het laatste verhaal van Jamie Gunn, doet hij dat moeiteloos. Autobiografische elementen duiken vaker op in zijn werk – van het dorpje Beek in doorbraakroman Hex tot zijn fascinatie voor bergbeklimmen in Echo – maar dit keer voelt het alsof het hem echt menens is.

Dit keer voelt het alsof het hem echt menens is.

De hoofdpersoon is Jamie Gunn, een jongen die verhalen verzamelt van vreemden om grip te krijgen op de dood van zijn vader. Een ontmoeting met de excentrieke hoarder Sheila Higginbottom verandert zijn leven én zijn kijk op de werkelijkheid – en die blijkt allesbehalve rooskleurig. Wanneer Jamie op jonge leeftijd zelf doorbreekt als schrijver, wordt duidelijk dat zijn debuutroman iets duisters ontketent, met dodelijke gevolgen voor zijn lezers én voor hemzelf.

Het laatste verhaal van Jamie Gunn leest als een Russische pop: hoe meer je opent, hoe kleiner – en intenser – de kern wordt. Het is niet alleen een ‘boek in een boek’ (waarbij op een gegeven moment zelfs een rol is weggelegd voor de lezer zelf), maar ook een pleidooi voor de kracht van verhalen. Verlies, rouw, traumaverwerking, angst voor controleverlies, roem, schrijverschap – al deze thema’s komen voorbij. Herkenbaar zijn de hoofdstukken waarin Jamie samen met zijn hartsvriend Ayo conventies bezoekt en naam begint te maken als schrijver. Zo wordt zijn debuut ‘The Timekeeper’ door niemand minder dan Stephen King de hemel in geprezen, net zoals dat gebeurde met Hex.

Het laatste verhaal van Jamie Gunn leest als een Russische pop: hoe meer je opent, hoe kleiner – en intenser – de kern wordt.

 Wie goed leest, herkent in Jamie Gunn de auteur zelf. Ook Olde Heuvelt verloor op jonge leeftijd zijn vader en groeide op met een familielid die hem griezelverhalen vertelde. De roman is daarmee ook een spiegel van het schrijverschap zelf. Jamie ontdekt langzaam dat verhalen macht hebben, dat woorden niet onschuldig zijn, dat schrijven een vorm van controle is over wat anders oncontroleerbaar is. De schrijver als schepper, maar ook als slachtoffer van zijn eigen verbeelding…

Het laatste verhaal van Jamie Gunn graaft dieper in de angsten die iedereen herkent, maar die we liever negeren: het verlies van een ouder, de angst om je geliefde kwijt te raken, het besef dat niets in het leven echt veilig is. Waar het in Hex draaide om collectieve hysterie, gaat het in Het laatste verhaal van Jamie Gunn over de stille paniek van één mens – en dat maakt het des te enger.

Olde Heuvelt graaft dieper in de angsten die iedereen herkent, maar die we liever negeren

De schrijver verzint, maar de lezer maakt het verhaal af, met zijn eigen beelden, herinneringen en trauma’s. Wat gebeurt er als een verhaal jou begint te bezitten, in plaats van andersom?

Het laatste verhaal van Jamie Gunn is beklemmend, spannend en griezelig, maar het is bovenal een roman over liefde, verlies en de verhalen waarmee we proberen dat alles te overleven en te bezweren.

Lees dat boek. En dan vooral de laatste bladzijde…

_{Thomas Olde Heuvelt. Het laatste verhaal van Jamie Gunn. Amsterdam: Prometheus, 2025. 350 blz. €23,99.}