Vroeg of laat loop je als verzamelaar en/of liefhebber tegen de volgende drie problemen aan: tijd, geld en ruimte. Drie dingen die de meeste boekenverzamelaars vooral niet bezitten.

Om met de eerste uitdaging te beginnen: de meeste boekenliefhebber hebben meer ongelezen boeken dan gelezen exemplaren in huis staan. Of althans, dat geldt voor mij. Ik koop boeken met de beste bedoelingen. Ooit heb ik alle tijd om ze te lezen, houd ik mezelf voor – hoewel ik natuurlijk ook wel weet dat dat helemaal niet mogelijk is.

Ik koop boeken met de beste bedoelingen.

Sterker nog, als ik de komende 25 jaar iedere week een boek zou lezen, zou dat ‘slechts’ een boekenstapel van 1300 exemplaren opleveren. Gelukkig hoef je boeken niet (direct) te lezen om er toch plezier aan te kunnen beleven.

Lastiger wordt het bij de tweede uitdaging: geld. Boeken zijn niet goedkoop. Zeker niet als je houdt van gebonden edities, zeldzame drukken of speciale uitgaven in kleine oplages. Ik heb bijvoorbeeld een paar door Folio Sociey uitgegeven boeken in de kast staan en het liefste zou ik een hele plank vullen met exemplaren die door deze Engelse uitgever op de markt zijn gebracht. Maar tja, voor één Folio Society-boek betaal je gemiddeld 80 pond (circa 95 euro). Gekkigheid.

Maar toch. Als Taschen weer een nieuw Library of Esoterica-deel uitbrengt, Stephen King een nieuwe roman of uitgeverij L een nieuwe Storm Integraal, dan koop ik die zonder erbij na te denken. Dat moet ook wel, want als de ratio het overneemt, is het misschien verstandiger de aanschaf even uit te stellen gezien de huidige boekenprijzen.

En dan is er nog de meest tastbare en belangrijkste strijd: waar laat je al die boeken? Kasten raken vol. Stapels vormen zich op bankleuningen, nachtkastjes en stoelen en in de meterkast. Tijdelijk, natuurlijk, maar ‘tijdelijk’ blijkt vaak verrassend permanent. Tot grote frustratie van mijn vriendin, die haar innerlijke Marie Kondō maar wat graag de vrije ruimte geeft…

‘Tijdelijk’ blijkt vaak verrassend permanent.

Om me heen hoor en zie ik verzamelaars en liefhebbers zuchten en steunen. Hun huizen puilen uit en uiteindelijk moeten ze wel uitdunnen, weggeven of verkopen. Of ze komen met een jaloersmakende oplossing op de proppen: je koopt gewoon nóg een huis, puur bedoeld om je collectie te huisvesten. En dat is precies wat oud-docent en vertaler Gerard Suurmeijer heeft gedaan – maar meer over hem in een volgend stukje.